حكایتى‏ از آیت‏ اللَّه بروجردى‏

من هشت سال نزد مرحوم آقاى بروجردى (اعلى‏اللَّه مقامه) درسخوانده بودم و حقیقتا به شخص ایشان خیلى اعتقاد داشتم و واقعا او را یك مرد روحانىمى‏دانستم. البته اینكه افرادى (از جمله خود من) به دستگاه ایشان انتقاد داشتند،به جاى خود، اما من به شخص این مرد معتقد بودم، یعنى او را یك مرد روحانى واقعى وكاملا مؤمن و معتقد و خداترس مى‏دیدم. نقل مى‏كنند در همین كسالت قلبى كه منتهى بهفوت ایشان شد- ظاهرا سه چهار روز هم بیشتر طول نكشید- یك روزى ایشان خیلى متأثربود و گفت كه من خیلى ناراحتم از اینكه كارى نكرده‏ام و مى‏روم. [اطرافیان ایشانمى‏گویند] اى آقا! شما چه مى‏فرمایید؟! شما الحمدللَّه این‏همه توفیق پیدا كردید،این‏همه خدمتها كه شما كردید كى [كرده‏]؟! اى كاش ما هم مثل شما بودیم، شما كهالحمدللَّه كارهایى كه كردید خیلى درخشان است[1] . ایشان به این حرفها اعتنا نكرد و در جواب آنها این جمله را- كهحدیث است- گفت: خَلِّصِ الْعَمَلَ فَانَّ النّاقِدَ بَصیرٌ بَصیرٌ[2] یعنىعمل را خالص بگردان كه آن كه نقد مى‏كند[3] و عملرا در محك مى‏گذارد، خیلى آگاه و بیناست و از زیر نظر او كوچكترین عمل مغشوشىبیرون نمى‏رود. یعنى چه مى‏گویید كه ما كار كردیم؟! از كجا معلوم كه این عمل هاى ما واقعا خلوص داشته باشد؟! براى خدا بودنش را از كجا تأمین مى‏كنید؟!

تعبیر قرآن همین مطلب است: یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوااتَّقُوا اللَّهَ وَ لْتَنْظُرْ نَفْسٌ ما قَدَّمَتْ لِغَدٍ وَ اتَّقُوا اللَّهَإِنَّ اللَّهَ خَبِیرٌ بِما تَعْمَلُونَ. در دو نوبت در پس و پیش این جمله كه درآنچه پیش مى‏فرستید خوب دقت كنید» خدا را به عنوان یك ناقد و بررسى كننده و یكمحك‏زن بسیار بصیر و دقیق، جلو چشم ما حاضر مى‏كند. بعد مى‏فرماید: وَ لاتَكُونُوا كَالَّذِینَ نَسُوا اللَّهَ فَأَنْساهُمْ أَنْفُسَهُمْ أُولئِكَ هُمُالْفاسِقُونَ[4]از آن كسان نباشید كه خدا را فراموش كردند، خدا هم خودشان را از خودشان‏ فراموشاند. این هم تعبیر عجیبى است. قرآن در اینجا مى‏گوید هر كس خدا رافراموش كند اثرش این است كه خودش را فراموش مى‏كند؛ یعنى خود واقعى‏اش را گممى‏كند، بین خودش و خودش فاصله قرار مى‏گیرد، بعد هر كارى كه مى‏كند براى خودشنمى‏كند، بدبختیها را براى خودش جلب مى‏كند اما خدمتها را نه. به عنوان مثال، آدمىكه دچار حرص و آز شدید است و به حكم حرص و آز كار مى‏كند و از هر راهى شد (حلال یاحرام) مال جمع مى‏كند، اگر حساب كند مى‏بیند براى صد و پنجاه سال دیگر هم دارد، درصورتى كه خودش مى‏داند آنچنان پیر شده كه ده سال دیگر بیشتر زنده نیست؛ این آدمىاست كه خودش را فراموش كرده است، او خیال مى‏كند كه براى خودش كار مى‏كند و درواقع نمى‏فهمد كه اگر براى خودش هم بخواهد كار كند این جور نباید كار كند.[5]

پیام تسلیت مقام معظم رهبری در پی درگذشت آیت‌الله واعظ طبسی

بیست جمله از بیانات مقام معظم رهبری در مورد اهمیت اردوهای راهیان نور

پیام مقام معظم رهبری به مناسبت حضور پرشکوه مردم در انتخابات مجلس شورای اسلامی و مجلس خبرگان رهبری